Κυκλοφορεί εδώ και κάποιο καιρό
αυτό το καλοφτιαγμένο έντεχνο παραδοσιακό τραγούδι "Να σταθώ στα πόδια
μου" του Λεωνίδα Μπαλάφα και του Γιώργου Ν. Ζερβάκη. Ένα πεντοζάλι με έντεχνα
στοιχεία, παντρεμένα με μια διάθεση θυμωμένης, αλλά μελωδικής ραπ, ελληνικής χροιάς,
σχεδόν αγνώριστης. Οι στίχοι (παρακάτω) έχουν όπως συνήθως πολλές ερμηνείες, η
πιο πιθανή μάλλον σε νορμάλ καιρούς, θα ήταν ο μονόλογος ενός από τα
ερωτικο-προσωπικά παθήματα ή την κακορίζική του μοίρα πολύ απογοητευμένου τύπου που θέλει να πεισμώσει, που
πρέπει να συνεχίσει να ζει κι ας ανήκει στους χαμένους της ζωής. Ένα τραγούδι επίκαιρο
για πολλές στιγμές πολλών ανθρώπων, για μερικούς κατατρεγμένους ή ερωτοκατεστραμμένους σίγουρα ύμνος ζωής..
Το τραγούδι κυκλοφορεί με ένα
πολύ εκφραστικό, προκλητικό βιντεοκλίπ, δίνοντας μια άλλη, μια πολιτική
ερμηνεία στο τραγούδι. Το βιντεοκλίπ είναι κι αυτό καλοφτιαγμένο, δίχως λόγο,
και δείχνει μια άλλη ερμηνεία του τραγουδιού. Δεν εστιάζει στο μονόλογο του
απογοητευμένου, αλλά στο πείσμα και στην πράξη του κατατρεγμένου Κρητικού ή και
Έλληνα εν γένει που διαπράττει έγκλημα σκέψης σκοτώνοντας τον πολιτικάντη που τον
προσβάλλει, τον κοροιδεύει και τον εξαθλιώνει.
Κι όταν πρόκειται για πολιτικό
τραγούδι τότε δεν κρίνεται τόσο ήρεμα, όσο όταν πρόκειται για καψουροτράγουδο.
Κακώς ίσως. Από την άλλη στο ιντερνετικό καφενείο χωράνε όλοι, και οι
κομπλεξικοί κι οι κακιασμένοι, κι αυτοί που θεωρούν ότι ζούμε σε μια ανώνυμη
μεγάλη φούσκα και μπορούμε να προσβάλλουμε όποιον και όποτε μας γουστάρει και μάλιστα γραπτώς, για να μη σβήσει κιόλας ποτέ η ωραία μας έκφραση. Tίποτα το ιδιαίτερο λοιπόν κι ο αντίλογος
αναποτελεσματικός;
---------
Μοιάζω με βομβαρδισμένο τοπίο
με ένα στιχάκι που είναι μουτζουρωμένο
στης ζωής το τελευταίο θρανίο
και με πουλί ξενιτεμένο.
Έχω πείσμα και γερό το στομάχι
σαν το Παύλο με την κάλπικη λύρα
την αγάπη που έχω δώσει δεν πήρα
έτσι το θέλησε η μοίρα.
Άντε να σταθώ στα πόδια μου
μετά από τόσα χτυπήματα
έχω ξεχάσει τα βήματα
μα δε με παίρνει να πω δεν μπορώ
πρέπει να μπω στο χορό.
Μες το κόσμο μεγαλώνω τον άπονο
ποιος στ΄αλήθεια παίρνει αυτό που του αξίζει
δεν το θέλω μα μου βγαίνει παράπονο
γιατι η ρόδα δε γυρίζει.
Τους στίχους τους πήρα από εδώ και τους διόρθωσα λίγο: http://www.outnow.gr/news/music/leonidas-balafas-giorgos-nikiforou-zervakis-ante-na-statho-sta-podia-mou-lyrics/
