Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έκανα τη διερμηνεία σε ένα πρόγραμμα Leonardo για σπουδάστριες αισθητικής και επαγγελματικού μακιγιάζ από τη Βόρεια Ελλάδα. Ήταν μία γεμάτη δόση ελληνικής νεολαίας, μπορώ να πω αρκετά αντιπροσωπευτικής σε μερικά σημεία. Η κούραση σήμερα, τελευταία μέρα, ήταν μεγάλη, αλλά όχι γιατί η διερμηνεία ήταν δύσκολη (παιχνιδάκι), αλλά γιατί με βάρυνε ψυχικά η στενόχωρη κατάσταση που γνώρισα. Αλλά δε θέλω να γράψω για το θέμα, χρειάζομαι κάποια απόσταση πάλι. Μιας και γύρισα πτώμα από τη δουλειά, δεν είχα ενέργεια να κάνω τίποτα και απλά βόλταρα στο δίκτυο. Έγραψα κάποια σχόλια για το πανεπιστημιακό άσυλο σε ένα ιστολόγιο και σκέφτηκα μιας και τα έγραψα κι έτσι κι αλλιώς πρόκειται περί ενός θέματος που με ενδιαφέρει, ας τα φτιάξω λιγάκι κι ας τα δημοσιοποιήσω εδώ, αλλά τελικά είμαι πτώμα και θα αφήσω να περάσει πάλι καιρός να τα ξανασκεφτώ.
Καληνύχτα!
Bild Akademie der Künste, Berlin 08/08, Εικόνα Σχολή Καλών Τεχνών, Βερολίνο 08/08