Studiumstechnisch habe ich eine Arbeit fertiggestellt. Weiter unten findet ihr einen Teil der Arbeit. Es handelt sich um eine Übersetzung für die Uni Malaga (allgemeinsprachliches Übersetzen, Klasse von Vicente Fernández) aus dem Griechischen ins Spanische des ersten Teiles eines Artikels von Maria Kakridi-Ferrari, eine Linguistin aus der Uni Athen, über die “reichen” und “armen” Sprachen.
Νachdem meine Abschlussprüfung an der Uni Hamburg optimal verlaufen ist und somit dachte, dass ich die Mörderin von Papadiamantis für längere Zeit nicht lesen werde (und hat sie euch gefallen?), habe ich sie zum 6. Mal neulich meiner Cousine zum Einschlafen vorgelesen! Es war ihre Wahl.
Ich lese gerade ein anderes sehr interessantes Buch von Bertolt Brecht: Über Klassiker und kann es euch wärmstens empfehlen.
(EL) Θυμάμαι τον Άλμπερτ Κινγκ το 1991 ή 1992 στο Λυκαβηττό ενώ ακούω το Κάνσας Σίτυ του. Το κομμάτι μ' αρέσει ιδιαίτερα από τον Τρίνι Λόπες, που δεν το 'χω όμως μαζί μου κι αν κάποιος το 'χει ας μου το στείλει, σας παρακαλώ. Έπαιξα μουσική μετά από πολύ καιρό στο Λιόσπορο. Θα ξαναπαίξω τη Δευτέρα που μας έρχεται.
Τέλειωσα μια εργασία. Παρακάτω θα βρείτε ένα απόσπασμα από την εργασία που τέλειωσα για το Πανεπιστήμιο της Μάλαγας (Γενική Μετάφραση, τάξη του Μπιθέντε Φερνάντεθ). Πρόκειται για την αρχή ενός άρθρου της Μαρίας Κακριδή- Φερράρι, γλωσσολόγου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για τις «πλούσιες» και «φτωχές» γλώσσες.
Οι πτυχιακές μου εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου πήγαν πάρα πολύ καλά. Κι ενώ πλέον δε θα ξεχάσω ποτέ πότε εκδόθηκε η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη, νόμιζα πως για κάποιο καιρό δε θα την ξαναδιαβάσω. Έλα όμως που τις προάλλες η ξαδέρφη μου τη διάλεξε να της τη διαβάσω για να κοιμηθεί! Οπότε την ξαναδιάβασα για 6η φορά.
Στο σχολείο είχαν διαβάσει μόνο αποσπάσματα, πράγμα που μου θυμίζει τη σημερινή συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως στη Βουλή που ο Παπανδρέου έλεγε τι ήθελε να κάνει ως υπουργός Παιδείας και δεν τον αφήσανε, όπως για παράδειγμα να διαβάζονται ολόκληρα βιβλία και όχι μόνο αποσπάσματα.
Τώρα διαβάζω ένα πολύ ωραίο βιβλιαράκι του Μπέρτολτ Μπρεχτ Περί κλασσικών και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
(ES) Aquí podéis leer un fragmento de un artículo traducido para la asignatura de Vicente Fernández “traducción general” en la Universidad de Málaga.
Sobre el mito de las lenguas “ricas” y las lenguas “pobres”
de María Cacridí – Ferrari
María Cacridí – Ferrari, profesora de lingüística en la Universidad de Atenas, publicó este artículo en el diario TA NEA en una serie de artículos de divulgación sobre la lengua con el título “10 mitos sobre la lengua”.
La cuestión de la distinción de lenguas entre ricas y pobres, suficientes e insuficientes, civilizadas y primitivas que implica una discriminación entre razas, parece resuelta para los grecoparlantes. El juicio general de que su lengua es una de las más rica del mundo, aunque, concierna al griego antiguo, parece suficiente para defender el prestigio del griego moderno “frente” a no griegos.
La respuesta de la lingüística sobre la clasificación axiológica de lenguas plantea, sin embargo, el concepto de la suficiencia de toda lengua como sistéma completo de comunicación para la sociedad que lo utiliza. La cantidad de unidades fonológicas, léxicas y morfosintácticas que está establecida (por convención) en una comunidad lingüística, por ejemplo la de los Ilgar, aborígenes de Australia, está definida por la necesidad de expresar los conceptos relevantes en tal comunidad y las relacionales conceptuales entre ellos. Lo último es válido también para la lengua inglesa, china, griega y otras. Supuesto que todas las lenguas son suficientes para la comunidades lingüísticas que las usan, todas las lenguas son equivalentes de principio. La lingüística contemporánea no valora las distintas lenguas naturales y ubica el orígen de tal valoraciones en mitos y prejuicios extralingüísticos.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen