Η δικαιοσύνη και ο φασισμός

Είχα αφεθεί στις σκέψεις μου περί του δικαίου και αδίκου ως έννοια στα ελληνικά, τα γερμανικά και τα ισπανικά και κατ' επέκταση στα λατινικά. Αποφάσισα τελικά να γράψω μια άλλη φορά κάτι πάνω σ' αυτό. Δεν είχα πολύ χρόνο σήμερα και θέλησα να τελειώσω το άρθρο της Βικιπαίδειας για την Ισπανίδα φιλόσοφο, Μαρία Θαμπράνο, για να πάω στις 8 στην παρουσίαση της ισπανικής μετάφρασης του βραβευμένου μυθιστορήματος της Έρσης Σωτηροπούλου, Ζιγκ Ζαγκ στις Νερατζιές, αποσπάσματα του οποίου είχαμε μεταφράσει το προηγούμενο τετράμηνο εδώ στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγας. Η συγγραφέας θα είναι παρούσα. Ψάχνοντας, λοιπόν, για την πιο συνηθισμένη γραφή του ονόματος Ορτέγα ι Γκασέτ, του κορυφαίου Ισπανού φιλόσοφου, έπεσα σε ένα μπλογκ που είχε επαναδημοσιεύσει μια διαμαρτυρία της 19ης Απριλίου 2008 σχετικά με μία απαράδεκτη δικαστική απόφαση απόσυρσης του βιβλίου της Σωτηροπούλου από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Ο Κων. Πλεύρης, αυτός ο άθλιος ακροδεξιός, κατάφερε να δώσει νομική υπόσταση στη λογοκρισία στην Ελλάδα του σήμερα. Αρχίζω και ανησυχώ ότι και οι τρεις Λέσβιοι που υπέβαλαν μήνυση για την απαγόρευση της χρήσης της λέξης λεσβία για τις ομοφυλόφιλες θα βρουν δικαστή να τους δώσει δίκιο. Κι ας το γέλαγα χθες.

Εννοείται ότι με αυτά που κάνουν οι φασίστες και οι απανταχού σεμνότυφοι, άρρωστοι, θρησκόληπτοι και πατριδοκάπηλοι δεξιοί, εγώ δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ με ηρεμία το πτυχίο μου και θα αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά πώς θα βρω πουλημένο δικαστή να τους βάλει να μου πληρώσουν αποζημίωση για ψυχική οδύνη!

Υπογράψτε εδώ τη σχετική διαμαρτυρία για τη δικαστική απόφαση και προωθήστε τη σχετικά. Ας ελπίσουμε πως το Υπουργείο Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας δε θα το βάλει έτσι εύκολα κάτω, όπως το βάζει συχνά πυκνά για να μη χάνει ψηφοφόρους από την Άκρα Δεξιά.

Εικόνα dekata.wordpress.com